vrijdag tot maandag

Hallo allemaal,

Na een nacht heel goed te hebben geslapen hebben kregen we vrijdagmorgen door Lulu, een van de medewerksters bij Lebone Land, een uitgebreide rondleiding over het Lebone terrein. Geweldig om te zien op hoeveel manieren aan onderhoud wordt voorzien en ook geprobeerd om wat te verdienen. Zo is er een grote werkplaats, waar de meubels voor het kindertehuis worden gemaakt maar ook meubels die verkocht worden. Daarnaast zijn er twee vette varkens en een paar honderd kippen. In de kassen worden groenten, planten en bomen geteeld. Ook is er een bakkerij en zijn er vrouwen die allemaal souveniertjes ed. maken van kralen. Natuurlijk liet Lulu (overigens Zulu, een ander volk, maar minder lui dan de Zutu's =)) ons ook de school zien en we konden kennismaken met de leerkrachten. Na de rondleiding zijn we naar de kinderen gegaan die 'playtime' hadden. Van alle kanten wordt er 'mama, look at me' geroepen. Aan alles kun je merken dat de kinderen dol zijn op aandacht, een praatje en een aai over hun bol. Een praatje is alleen erg lastig met deze jonge kinderen omdat ze altijd in 'Zutu' tegen ons beginnen te praten en eigenlijk heel weinig Engels kunnen spreken maar 'met handen en voeten' komen we er meestal wel uit. Aan het eind van de morgen zijn we nog met de oudste kinderen in de klas geweest. Voor deze groep staat Ornell, een 'blanke juf'die het onderwijs een beetje aanstuurt. Het viel ons op dat de klas heel erg lijkt op een Nederlandse kleuterklas qua inrichting en materialen. 's Middags hebben we de kinderen van de primary school opgehaald met een busje.

Nadat we terugkwamen hebben we geholpen met de 'huiswerkbegeleiding' de kinderen mochten in de bibliotheek een boekje uitzoeken om te gaan lezen. De meeste kinderen kozen voor een boekje in Zutu, maar als je mee wilde lezen vonden ze het ook wel leuk om voor een Engels boek te kiezen. Willem en Avril hebben ons ook meer verteld over de achtergrond van de kinderen, de meeste kinderen zijn op een leeftijd van een jaar of 3 in het kindertehuis gekomen en een groot aantal kinderen is aids-patiënt. Op zich is het voor ons niet erg gevaarlijk maar we kregen wel de waarschuwing altijd uit te kijken met bloed. Aan sommige kinderen kun je duidelijk zien dat ze erg ziek zijn, snel moe en mager.

Daarnaast wezen Willem en Avril ons ook op de enorme cultuurverschillen, zo zullen kinderen je niet snel voor iets bedanken en zien ze niet de waarde van spullen in waardoor ze alles kapot maken en zullen ze je niet snel iets direct vragen maar altijd iemand anders op je afsturen om wat te vragen. Daar hebben we al ervaring mee opgedaan.... Zo wilde een jongen heel veel van ons weten, maar hij liet een jonger jongentje tussen ons in zitten. Hij moest steeds de vragen voor hem stellen. En dan krijg je ook de raarste vragen. Bijvoorbeeld hoe oud we zijn, of we getrouwd zijn, of we een mobiel hebben. En als mama Willemine dan zegt dat ze een vriend heeft die Gijsbert heet en mama Jacoline zegt dat ook, dan geloven ze je niet meer. Dat we wit zijn is voor de kinderen niet zo bijzonder, maar Willemine's beugel trekt echt de belangstelling. Ze kijken haar aan, wijzen dan en willen allemaal dat ijzerdraad wel eens aanraken. Ook krijg je de raarste vragen. 'Is it expensive?' Ze denken dat het een nieuw soort sierraad is. Je kunt het honderd keer uitleggen, maar dat helpt niet. Ze zijn allang blij dat ze tanden hebben, dan ga je toch niet zeuren dat ze een beetje verkeerd staan. Het is grappig om te zien hoe beweeglijk de mensen zijn. De kleinste kinderen beginnen al mee te swingen als ze muziek horen. Maar ze verwachten van ons dat wij dat ook zijn. Jacoline werd zaterdag door een jongen naar buiten gelokt. Daar hadden ze een radio aan staan en de vraag was of ze even voor een groep jongens wilde dansen...

Zaterdag zijn we dus ondergedompeld in de Zuid-Afrikaanse cultuur. Op deze dag hebben de kinderen geen school en de keus was aan ons: relaxen of naar het Lebone House. We hebben voor het laatste gekozen, zo konden we de kinderen beter leren kennen en we hadden toch de rest van de dag nog om te relaxen! Het was erg leuk om met de kinderen een spelletje te doen, springtouwen, te kletsen of lekker met de baby's te knuffelen. Willemine is helemaal verliefd op Thapello =) Soms is het trouwens lastig om te zien of een kind een jongen of een meisje is omdat de kinderen heel kortgeschoren haar hebben Maar we beginnen de kinderen al wel uit elkaar te houden. De namen zijn echter niet te onthouden, de meeste hebben het halve alfabet in hun naam zitten en dan spreek je het ook nog weer eens anders uit als dat je het schrijft. Hier een paar logopedieoefeningen: Retshidisitswe Themane, Nompumelelo Ngcobo, Nthabeleng Nomongo. Gelukkig hebben we ook nog Lehlohonolo Pieterse. 's Middags hebben we heerlijk een duik genomen in het zwembad wat voor ons huisje ligt (Zie foto). 's Avonds zouden we eigenlijk gaan sterren kijken maar dat is nog even uitgesteld omdat het erg bewolkt was en het zelfs een beetje regende. Het eten is hier allemaal perfect. Soms krijgen we wel wat dingetjes voorgeschoteld die we in Nederland niet kennen. Hieraan is echt niet te merken dat we in een 'vierdewereld' land zijn.

Zondag zijn we met Willem en Avril naar Methodist Church of Southern Arica geweest. In deze kerk zijn zij zelf ook lid. Er was een gospelkoor en de kinderen van een meisjesschool zongen kerstliederen. Het samen zingen was heel mooi en wij kenden ook alle liederen. En zelfs het enige Zuid-Afrikaanse lied wat wij kennen werd gezongen: 'In die hemel is die Heer...' Nog een leuke Zuid-Afrikaanse variant op 'Dank U voor deze nieuwe morgen' is 'Dankie oor ellek lachie'=) Verder was er ook nog een korte meditatie over de blinde Bartimeüs in het Engels die wij goed konden volgen. Na de dienst gingen we met de hele gemeente koffie drinken en taartjes eten. Er is op zondag één keer kerk, daarom hebben we 's middags zelf nog een bijbelstudie gedaan over 'gekruisigd met Christus'. Hier hebben we nog even met Willem over doorgepraat. Verder hebben we vele potjes Yatzee gespeeld wat toch nog steeds leuk blijft!

Maandag, vandaag, zijn we op school begonnen met de opdrachten in de klassen. Het is leuk om veel met de kinderen bezig te zijn. Een toelichting wat wij de hele dag eigenlijk doen.. om half 9 begint de school, om half 1 hebben ze lunchpauze. De kinderen bidden dan samen hardop: 'God is good, Who give me food...' Dit is wel bijzonder om te horen, veel kinderen krijgen thuis bijna niets te eten. Om half 2 begint de siësta en gaat de hele school plat. Vanaf twee uur kunnen wij helpen met huiswerk van de oudere kinderen en om een uur of vier gaan we weer richting huis. Vandaag zijn we na vier uur met Willem naar een wildlife park in Bloemfontein geweest dat als enige ter wereld midden in een grote stad ligt. Daar hebben we o.a. een giraffe op 'aai-afstand' gezien. Ook verschillende andere typisch Afrikaanse dieren konden we op de foto zetten.

We vinden het erg leuk dat we via mail of site wat van jullie horen!

Tot het volgende keer,

Line & Mine