Laatste verhaal

Hierbij het allerlaatste langverwachte en vergeten berichtje van Nederlandse bodem.

Vrijdag was een droevig dagje…
Donderdagavond hadden we onze koffer al ingepakt en vrijdagmorgen zijn we met koffers en al naar Lebone gegaan. Daar zijn we gelijk weer gaan helpen op de school. We hebben nog even het programma van kerst voor de komende weken afgemaakt. Zo kunnen de leerkrachten weer even verder.
’s Middags hadden we een verrassing voor de kinderen. We hebben met ze een rondje gereden in het ‘bakkie’. Een ‘bakkie’ is een auto met een open laadbak. In de bak zaten ongeveer 20 kinderen. Willem zat achter het stuur het eerste rondje. Het was een vreselijk maf gezicht. Al die zwaaiende kindjes met z’n allen in een bakkie gepropt en daartussen zaten wij met teacher Nancy om alle kinderen een beetje binnen boord te houden.
Het tweede rondje was mogelijk nog grappiger: Jacoline ging achter het stuur.
Toen we terug waren van de toer gingen de kinderen eerst eten en slapen. We hebben ze iets eerder gewekt om ze een traktatie te geven. We hadden de dag ervoor voor alle kinderen een zakje gemaakt met een ballon, krijtjes, een kleurplaatje en natuurlijk een sweety. De kinderen waren blij met de zakjes en al gauw was het hele lokaal vol ballonnen.
Toen begon het moment van afscheid te naderen.
De kinderen gingen nog voor ons zingen.
Het laatste versje dat ze zongen was ‘I love you, you love me, we are happy family’…
Toen vonden we het heel erg om afscheid te nemen (lees: we huilden). Maar na een ‘big hug’ was toch het moment genaderd. We zijn nog snel een rondje over het terrein gelopen en hebben afscheid genomen van de mama’s van het huis.
Om half 4 waren we op het vliegveld. Willem en Avril brachten ons weg. We hebben het zo fijn bij hen gehad. Het was altijd gezellig en ze hebben ons voorgehouden hoe je ‘shine the light’ in de praktijk kunt brengen. Hoe je mensen vanuit de liefde God kunt helpen en zo getuige kan zijn. Het was daarom vreselijk om afscheid te nemen.
Ons vliegtuig vertrok om half 5 vanuit Bloemfontein. In Johannesburg hebben we even lekker de tijd gehad om bij alle winkeltjes te kijken. Ook hebben we hier, historisch moment, ons laatste Lebone broodje met honing, Willemines verslaving, opgegeten. Jacoline had trouwens een bananenverslaving en heeft in de tijd daar minstens 50 bananen op. :D

Het vliegtuig naar Caïro had ook geen vertraging. We hebben een paar uurtjes een beetje geslapen. Om half 6 landde het vliegtuig in Caïro. Hier hadden we ook weer 4 uur overstaptijd. Op Caïro valt niet zoveel te beleven, er zijn bijna geen winkeltjes, daarom zijn we gelijk in de richting van de gate gelopen. Bij deze gate ging ook net een vliegtuig naar Amman. Het gevolg was dat het smalle gangentje waar we doorheen moesten lopen, vol zat met Arabieren met jurken en baarden die ons allemaal aan zaten te staren. Zo maakten we kennis met de volgende cultuur… Ook interessant…
De laatste vlucht had een half uurtje vertraging. Het was wel de mooiste van de zes vluchten die we gemaakt hebben. Het was hele helder en we hebben alles heel goed kunnen zien, Caïro, de Middellandse Zee, Griekenland, de Alpen en tenslotte Flevo on Ice en de windmolens: we waren weer op vaderlandsche bodem!:)

Zo zijn we na een reis van 20 uur zijn we uiteindelijk weer in Amsterdam geland. Twee blije families en twee blije Gijzen stonden met spandoeken op ons te wachten. Dat gevoel was natuurlijk wederzijds. Het was weer fijn om elkaar te zien! :)
Toen we allebei thuis kwamen, was ook het huis versierd met slingers, ballonnen en een welkom thuis bord. Het was naast heerlijk ook echt vreemd om weer thuis te zijn. Je laat toch een hele andere wereld achter in Zuid-Afrika. En we hebben daar zulke geweldige weken gehad. Met zulke lieve Afrikaanse ouders en al die lieve kinderen. We hadden ze graag allemaal meegenomen. Maar er is ook nog een andere oplossing: terug gaan. Dat willen we allebei heel graag…

Zo kwam er dus een eind aan het hele Zuid-Afrika verhaal, maar voor ons nog niet. Ons hoofd en hart zit vol met alle mooie herinneringen.
We hopen dat jullie net als ons Lebone niet vergeten. Er is nog veel nood daar. Mochten jullie iets willen bijdragen, kijk dan op de site www.lebonehouse.com en jullie zullen vast nog wel wat horen van sponsoracties…

En bedankt voor jullie reacties op de site, het was heel leuk om die te lezen en te weten dat jullie meeleefden! :D